გუშინ გვიან დავიძინე და დღეს შუადღემდე მეძინა.
ვერ ვიტან ასე უაზროდ ძილს, თანაც ყველაფერი ჩახუთულია
და ამ დროს სრულიად ვითიშები ხოლმე. დილას გამეღვიძა, მაგრამ ძილი შევიბრუნე
და მერე უსიამოვნო სიზმარი ვნახე. ისიც იყო მასში. მე არაფერს მერჩოდნენ, იმას - კი.
ჰოდა, ცუდი განწყობით გავიღვიძე.
გუშინ თბილისის ჰაერს ვაკვირდებოდი. სრული კატასტროფა.
მტვრიანი, გამონაბოლქვით სავსე, შესქელებული. ჩვენ ამ ჰაერს ვსუნთქავთ და
ამის მიუხედავად, ჯერაც ცოცხლები ვართ.
ადამიანი მართლაც ყველანაირ საცხოვრებელ პირობას ეგუება.
სხვა გზა არც გვაქვს. როგორ გინდა შეაგნებინო ათასობით და ათი ათასობით ადამიანს,
რომ ამდენი მანქანა ერთ ქალაქში მეტისმეტია?
არ კლებულობს ავტომობილის ქონის მსურველთა რიცხვი და დღითი დღე
უფრო მეტი გამონაბოლქვი გამოიყოფა :(
არავის მოსვლია თავში აზრად ველოსოპედის ბილიკების გაკეთება და ალბათ კიდევ დიდხანს ვერ მოიფიქრებენ.
აქვე ისიც უნდა აღინიშნოს, რომ ძალიან არასპორტული ერი ვართ.
მარტო იმაზე ვფიქრობთ, სად დავდოთ ტრაკი. ყველაფერი გვეზარება. ჰო, ეს ასეა.
თუნდაც საკუთარ მაგალითზე ვამბობ ამას - იდეაში ყოველთვის მინდა, ვიარო აუზზე
და ვივარჯიშო, მაგრამ რეალურად ძალიან იშვიათად ვაკეთებ ამას.
არადა, ვგრძნობ, როგორ მჭირდება ფიზიკური დატვირთვა და კუნთების გამკვრივება. მთავარია დაწყება და მერე წესით ინერციით უნდა წავიდეს ყველაფერი.
იქით კვირაში ხელფასს ავიღებ და იქნებ როგორმე თავი მოვაბა აუზზე სიარულს.
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
3 მოსაზრება:
კარგი ვარჯიში და ბასეინი! იმედია არ დაგეზარება;)
იმედია :)
დაწყებაა მთავარი და მერე უკვე მუღამში შევალ.
შენ რა კარგად გაგიტარებია ეს უიქ-ენდი! :)
Kommentar veröffentlichen