წესით მოწყენილი უნდა ვიყო, ცხვირჩამოშვებული ვიჯდე და შენზე ვფიქრობდე.
შენზე კი ვფიქრობ, მაგრამ ბედნიერი ვარ :)
მანძილი და დრო ზოგჯერ მნიშვნელობას კარგავს.
ალბათ ჩემთვისაც გადალახა ეს ყველაფერი ჩვენს შორის არსებულმა.
ჰო, ის არსებობს, ცოცხლობს და ვითარდება.
ვიცი, რომ აზრი არა აქვს ზედმეტ ფიქრს, მომავლის განჭვრეტის მცდელობას.
საკმარისია, იმით ვიყო ბედნიერი, რაც ახლა, ამწუთას მაქვს. ჰოდა, ვარ კიდეც :)
მშვიდად ვარ. არავითარი ფორიაქი, ნერვიულობა და შფოთვა.
მთავარია, რომ შენ ხარ, არსებობ, სუნთქავ, სიცოცხლე გიხარია,
თავისუფალი ხარ და ბედნიერი. მიყვარხარ!
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
2 მოსაზრება:
ra kargia, rom eseti sikvaruli shegidzlia. me ar shemidzlia ;(
sheni blogi momecona da zgvidan rom chamoval chamvimateb blogrolshi :)
არადა, შენც შეგიძლია. უბრალოდ არ შეგხვედრია ჯერ ის ადამიანი, ვის მიმართაც ასეთი დამოკიდებულება გექნებოდა :) ამას ისე ვამბობ, თორემ რეალურად რა როგორ იყო შენთან, არ ვიცი.
იცი, მე მგონია, რომ სიყვარული რამდენიმეჯერ მოდის და ყველა ჯერზე სხვადასხვანაირად. მთავარი მაინც ისაა, რომ გიყვარს.
მადლობა, რომ მოგეწონა. მეც მომწონს შენი ბლოგი, თუმცა ჯერ თავიდან ბოლომდე არ გავცნობივარ :)
Kommentar veröffentlichen