მეგის დაკარგული დღიური

მე შენ დაგმარხავ სიყვარულის სასაფლაოზე,

უცრემლოდ დაგაყრი ერთადერთ პეშვ მიწას,

მოგიტან უჩინარ ყვავილებს

და უსიტყვო სევდით ვიფიქრებ შენზე.

ჩასახვისთანავე სასიკვდილოდ განწირული ჩვილის

შესახებ არაფრისმცოდნე გულგრილობით

მეტყვი ისევ გამარჯობას.

ეს შენი ბრალი არაა,

საერთოდ, ყველა უდანაშაულოა.

ეს არის მკვლელობა მკვლელის გარეშე.

გული დამწყდება იმის ცოდნით,

რომ სხვა გიყვარს,

მაგრამ არ შევიმჩნევ.

ნახვისას გაგიღიმებ

და შენ წარმოდგენაც კი არ გექნება იმის შესახებ,

რომ ჩემი შენს მიმართ სიყვარული შორეულ სასაფლაოზე იხრწნება.

იხრწნება ცოცხლად, უსიტყვო ტკივილებით,

უთქმელი დარდით.

ვიცი, რომ სხვა გიყვარს და ერთადერთ რამეს გთხოვ,

გემუდარები, ისე, როგორც არავინ შეგხვეწნია:

არ დაუშვა, ოდესმე თქვენი სიყვარულის ხე გახმეს.

ყოველწამიერად მორწყეთ,

შემჭკნარი ფოთლებისგან გაათავისუფლეთ,

ნაყოფს ნუ დაალპობთ,

ერთმანეთს ნუ მოიბეზრებთ.

ფრთხილად იყავით, გევედრებით!

ჩემ შესახებ: