მეგის დაკარგული დღიური

ეჰ, ნეტა იმ დროს, ასეთ ჭკუაზე რომ ვიყავი...

* * *

გწერ წერილებს, რომლებიც

შენამდე არასდროს მოვა,

ახლა კვლავ დადგა ზამთარი,

ჩემს გულშიც ჩამოთოვა.

ველი ვიღაცას, იმედით,

რომ ის ოდესმე მოვა,

იგი გამითბობს ხელებს,

გულშიც შეწყდება თოვა.

ვცოცხლობ იმისი იმედით,

რომ არ დამტოვებ მარტო

და ჩვენ სულ ერთად ვიქნებით,

სულ ერთად, ჩემო კარგო.

ბოლოს მთავრდება ზღაპარი,

მთავრდება სიხარულით,

იმაზე კარგი რა არის,

რომ ვცხოვრობთ სიყვარულით.

ვერ დაგვაშორებს ვერავინ,

სიკვდილიც კი ვერ შესძლებს,

მოვკვდები შენი მიჯნური

და დაგიტოვებ ლექსებს.

19 აპრილი,1998 წელი

ჩემ შესახებ: