~~~~~~~~~
დილას მაღვიძარას უნდა დავეღვიძებინე, მაგრამ ძალიან გათიშულს მეძინა და 11-ის 15 წუთზე გამეღვიძა. მერე სამსახურში წავედი და 7-ზე სახლში მოვედი. რამდენიმესაათიანი მონოტონური სამუშაოს შემდეგ აშკარად მჭირდებოდა გასერინება, მაგრამ არავის ეცალა ჩემთვის :( ის დაბ. დღეზე წავიდა, თიკო წყნეთში ასულა და იქ რჩებოდა, ელენე სახლში იყო და რაღაც საქმეები ჰქონდა... სხვებისთვის არც დამირეკავს. ეკა ვაზისუბანში ცხოვრობს და ისედაც ვერ ვნახავდი. დანარჩენები მუშაობენ და საღამოობით ძირითადად არაფრის თავი აღარ აქვთ ხოლმე. ჰოდა, საბოლოოდ იძულებითი წესით სახლში დავრჩი. არადა, ისეთი სასიამოვნო საღამო იყო და ფეხებიც ისე გამირბოდა სახლიდან...
კიდევ რაზე ვფიქრობდი, იცით? ადამიანები გულთან ახლოს მიმყავს ხოლმე. თავისთავად, ბინებრივად, უნებლიედ. რა თქმა უნდა, ყველაზე არ ვლაპარაკობ. ჰოდა, ვინმე ერთხელ მაინც თუ მოვა ჩემს გულთან ახლოს, სამუდამოდ იქ რჩება ხოლმე. მერე ყველაფერს განვიცდი, რასაც ისინი აკეთებენ ჩემთან მიმართებაში. არ შემიძლია, ზოგი რამ უბრალოდ დავიკიდო, გავატარო ან ჩავყლაპო. ძალიან მოწყლვადი ვხდები ამ დროს. და ეს ძალიან ცუდია, იმიტომ, რომ ამ დროს უმარტივესია ჩემთვის გულის ტკენა. არადა, სხვა დროს ძალიან ძნელად მწყინს ხოლმე რაღაც. შეიძლება მინდოდეს, გულიდან შორს გადავსვა რომელიმე ადამიანი, მაგრამ ეს ფუნქცია კონტროლს არ ექვემდებარება, ძალიან თავნებობს. თითქოს ფესვებს იდგამს ხოლმე შიგნით, სიღრმეში.
ის მენატრებოდა და ახლაც ძალიან მენატრება. მადარდებს და მაღელვებს ყველაფერი, რაც მის თავს ხდება. მინდა, რომ ყველაფერი ისე ჰქონდეს, როგორც თვითონ უნდა.
მინდა, ყველა მავნე ჩვევა დაძლიოს. მინდა, საკუთარი დადებითი თვისებები უფრო ხშირად გამოავლინოს და იმასაც მიხვდეს, რომ ცუდი თვისებები უბრალოდ სიჯიუტის და ბავშვური ახირების ბრალია და არა მისი არსიდან გამომდინარე.
მინდა, მიხვდეს და გააცნობიეროს, ვინ არის და რა შეუძლია. მე გვერდში გყავარ, იცოდე! სადაც ხარ, მშვიდობით ყოფილიყავი. მენატრები, შენზე ვფიქრობ. ძილი ნებისა, პატარ! :)))
Abonnieren
Kommentare zum Post (Atom)
0 მოსაზრება:
Kommentar veröffentlichen