ვგრძნობ, როგორ ვდუღვარ შინაგანად. სიცხე არ მაქვს.
ყველაფერი ფუთფუთებს და ბორგავს. სრული ქაოსია.
ასე მგონია, მთელი უნივერსი ჩემს შიგნითაა მოქცეული.
უამრავი გზააბნეული ნაწილაკი, რომელიც უგზო-უკვლოდ მოძრაობს.
არ ვარ ღმერთი, რომ ერთი ხელის დაქნევით ყველაფერი მოვაწესრიგო
და თავის კალაპოტს დავუბრუნო.
თავისითაც დალაგდებიან, მაგრამ არ ვიცი, როგორ პოზიციებს დაიჭერენ.
უსიამოვნო შეგრძნებაა, მაგრამ არის ერთი პლიუსი - ვგრძნობ, რომ ვარსებობ.
ეს ქაოსი ჩემში იმდენად შეგრძნებადია, რომ ჩემს არსებობას ასი პროცენტით ადასტურებს.

ძალიან მეძინება. ხვალ სამსახურიდან კიდევ დავწერ რაღაცეებს.
დროებით :)